Tisa dâna umhai chun tisa tieng thilhai an dit hlak; Thlarau dâna umhai ruok chun thlarau tieng thilhai an dit hlak. Tisa tieng thil dit chu thina a ni si a;
Chuongchun, chuong ang ka lungril lai khan kan lungril det nawzie inentir am ka nih? Annawleh, ka kuomah, “A nih, a nih,” ti le, “A ni nawh, a ni nawh,” ti chu um ve ve dingin, thil thaw ka tum hlak chu tisa angin am a ni ka tum?
Kan lo hrât ta naw angin, insitin ka hril a nih; nisienlakhawm, tûkhawmin ieng kawnga khawm an ngam taphawt (invêttakin hang hril ta inla) kei khawmin ka ngam.
Chuleiin, sukse ding ni lova, siem ṭha ding lema Lalpain thuneina a mi pêk ang pei khan, in kuoma ka um pha nataka ka kâwk nawna ding cheuin in kuoma ka um naw lai hin hieng thu hi ka ziek a nih.
Ka hril lâwk ta a, vawi hninaa in kuoma ka um laia ka hril ang khan, tuhin in kuomah um naw lang khawm, kha hmaa thil suksuoltuhai kuoma le mi po po kuomah hril lâwk nâwk ka tih. “Ka hung nâwk chun hla naw ning ah,”