“Chun, i unauin i chungah thil suksuol ta sienla, fe la, ama le nang chau hrietah a suolnaa chun kâwk rawh, i thu a ngai chun i unau chu i hne ni tâng a tih.
nang a sie le ṭha hrietna ka ti naw a, mi dang sie le ṭha hrietna chu ka ti lem a nih. Iengdinga mi dang sie le ṭha hrietna chun ka zalênna a sawisêl am a na?
Keiin mâni ta dinga ṭangkaina zawng lova sandam an ni theina dinga mi tamtak ta dinga ṭangkaina zawng lemin, mi po po iengkimah ka suklâwm ang tak hin.
Ngai ta u, hi hi in kuoma hung dinga kân zo a vawi thumna ding a nih; chun, mîn khâwkpui naw ti niua, in ta chu zawng ka ni si naw a, nangni a nih ka zawng lem cheu chu; nauhaiin nu le pa ta dingin an inkhâwl pêk ding a ni naw a, nu le pahaiin nauhai ta dingin an inkhâwl pêk lem ding a ni si a.
Nangni, unauhai, suok ni lo dinga ko in ni si a; nisienlakhawm, suok in ni nawna chu tisa ta dinga remchângah hmang naw unla, hmangainain rawng inbâwl tuo pêk seng lem ro,
Nangma le i inchûktirnaa chun fimkhur la, chuong thilhai chu thawin um zing rawh; chuong anga thawin nangma le i thu ngaituhai chu i sandam ding a nih.
Chuong ang bawkin nangni nuhmeihai, mâni pasalhai thu thuin um ro; chuongchun, anni laia tûkhawmin thu chu awi naw sien khawm, thu ni lovin, an nuhmeihai chângziea hnein um thei an tih,