A vawithumnaa chun, “Simon, Johan naupa, nangin kei i mi ngaina am?” a ta. Chun, a vawithumnaah “Nangin i mi ngaina am,” a kuoma a ti lei chun Peter a lungngai a, a kuomah, “Lalpa, iengkim i hriet a, ka ngaina che ti i hriet,” a ta. Isûn a kuomah, “Ka berâmhai châwm rawh.
Nisienlakhawm, nangniin in mi fiena le, mihriem ngaituonain in mi fiena chu ka ta dingin thil chîterek ang a nih, kei le kei khawm kân fie ngai bawk nawh.
Chuongchun, a hun hma hin iengkhawm fie naw ro, Lalpa hung hmakhat chu, ama chun inthima thil thuphmanghai chu varah hung la suok a tih, lungrila tumhai khawm chu suklang bawk a tih; chu pha chun mi tinin Pathien kuoma chun an chantâwka inpâkna hlaw seng tâng an tih.
Kan isuong chu hi hi a nih: kan sie le ṭha hrietna thu inhriettir chu, inthiengna le Pathien indikna neiin, tisa varnaah ni lovin, Pathien lunginsietna lemin, khawvêla hin kan châng kha, nangni tiengah kan châng ṭha nâwk zuol a.
Mi tinin taksaa ei thilthawhai a sie a ṭhaa ei thaw ang peia ei hmu seng theina dingin, Krista rorêlna ṭhungpha hmaa chun suklangin ei um vawng ding a ni si a.