“Lalpa Ni chu a tlung zing tah,” tina thlarau leiin amanih, thu leiin amanih, kan kuoma inthawka lekha- thawn ang leiin amanih, in lungril inhnîng el nawna ding le in buoi bawk nawna dingin kan ngên cheu a nih.
Chuongchun, mihai chu a ko lût a, ân riek tir tah a. A zînga chun Peter chu a tho a, an kuomah a feh a, Joppa khuoa mi unau tuhai amani khawm anni leh an fe veh a.
Nisienlakhawm, ama Thlarau indiktak chu a hung tlung pha chun, thutak po poa chun ṭhuoi lût a ti cheu a, ama phuok fâwmin thu a hril âwm si nawh a, thu a idawng taphawt chu hril lem a tih; thil hung tlung dinghai khawm inhriettir a ti cheu.
Nisienlakhawm, chuong thu chu a ngaituo laiin, ngai ta, a mangah Lalpa vântirko a kuomah a hung inlâr a, “Josef, nang David naupa, Mari chu nuhmeia nei ṭi naw rawh; a nau vawn chu Thlarau Inthienga inthawk a nih i sawnnaw.
Thlarau le mo chun, “Hung rawh,” an tih a. A hre taphawt chun, “Hung rawh,” ti raw se. Dangchâr taphawt hung raw se; a nuom taphawtin hringna tui hi a thlâwnin la raw se.
Chun, an insêl rak hnungin Peter a tho a, an kuomah, “Unauhai, Jentailhaiin keia baua Chanchin Ṭha thu hrea awi dingin, Pathienin inhmaa nangni laia inthawka a mi ruotzie kha in hriet.
Chun, ama chun kan kuomah, a ina vântirko ngîr a hmuzie le, vântirko chun a kuomah, ‘Joppa khuoah mi tir la, Simon, Peter an ti chu, hung inṭhuoitir rawh;
Chun, unauhaiin kan chanchin an hriet phingleh chutaka inthawk chun Appia Dâwr le Khuolbûk pathum chenah mi tuok dingin an hung a; anni chu a hmu chun Pathien kuomah Paulain lâwmthu a hril a, ân sukhuoi tah a.