‘Ka pain, ngai ta, ka thi ding a ni tah, Kanaan rama ka thlân ka chosaah, chutaka ngei chun mi hung phûm rawh,’ tiin a mîn khâmtir a. Chuleiin, tuhin lunginsiettakin, ka pa hi mi hang inphûmtir rawh; chun, hung nâwk el ka tih, a tih a, tiin hril ro,” a tih a.
Chun, a kuomah hieng ang hin hril rawh: Hitaka hin ieng am i thawh a? Hitaka hin tuhai am i nei a, thlân hi i kerkuok kher a ni leh? Nangma ta dingin insângtakah thlân i kerkuoh a, i ta dinga lungpuia umna i siem hrim hi!
Chun, thil nunsetaka thaw ngai loin, a bauah hlêmna hrim hrim um ngai naw sien khawm, a thlân chu mi suolhai kuomah an ruotpêk a, a thi hnung chun mi hausa kuom tieng a um a.
Chun, ngai ta, simkhawleihnuoi nasatakin a hung inhnîng a, Lalpa vântirko vâna inthawkin a hung ṭum a, lung chu a hung inhlum a, a chungah a ṭhung tah a.