Chuongchun, lampui sîra nu- hmei tieng chu a va pan a, “Hung ta, lunginsiettakin zâl hmunkhat ei tih,” a tih a; a mo kha a nih ti a hriet si nawh a. Ama chun, “I mi zâlpui chun iengam mi pêng i ta?” a tih a.
Bâwngchalin siehlawpa am- anih, siehlawnu a sik chun, a neitu chun an hotupa kuoma chun shekel tangka sâwmthum pêng a ta, chun, bâwngchal chu dêng hlum nîng a tih.
Anih, uihai chu duâmtak an na, huntâwk ti hrim an nei ngai nawh; chuong chu berâm vêngtu thil hre theilohai an na, mâni lampui pei, mâni hlâwkna tieng seng, an ngha vawng tâwl, an rêng elin.
Chun, sum inhnar leiin thu khêlin sumdâwngna dingin hmang an ti cheu a; nisienlakhawm, inhmaa an thiemnaw changna chu a nêp chuong nawh a, an bohmangna hlak a ininnghil bawk nawh.
Chun, Philistin mihai mi lienhai chu a kuoma chun an hang feh a, a kuomah, “Ama chu kan hneh a, khuopa kan sawisak theina dingin a hrâtna san hi hriet tumin zâwr raw khai, chuongchun, kan rêng hin tangka sâng khat le za khat pe seng kan ti che,” an tih a.
Mika chun a kuomah, “Ka kuoma hin um el ta la, ka pa ding le thiempu dingin um la, kum tinin tangkaruo tlang sâwm pêng ka ti cheh a, silfên sil khat le i fâk dinghai khawm,” a tih a.