15 “Chun, i unauin i chungah thil suksuol ta sienla, fe la, ama le nang chau hrietah a suolnaa chun kâwk rawh, i thu a ngai chun i unau chu i hne ni tâng a tih.
Mi fel chun mi vaw raw se, lunginsietna nîng a tih; Mi kâwk raw se, lua hriek nâl ang nîng a tih. Ka luin nuom naw naw raw se, An rîtlonahai leiin ka ṭawngṭai pei ding a ni sih a.
Chu lai chun Peter a hung a, a kuomah, “Lalpa, ka unauin vawi ieng zât am ka chungah thil suksuol sien la ka ngaidam ding? vawi sari chen ding am a nih?” a ta.
Chuongchun, in kuomah ziek lang khawm a suol thawtu lei khan ka ziek nawh a, a suol tuortu lei khan ka ziek bawk nawh a, kan chunga in ṭhahnemngaizie Pathien mithmua in kuoma inhriettira a um theina dingin ka ziek lem a nih.
Unauhai, mi suol iengkhawm a thaw laia phâwkin um sien la, nangni thlarau mihai, “Thlemna tuok ve rawi ka tih,” tia invêng ṭha pumin chuong ang mi chu thuhnuoirawl- takin tungding nâwk ro.
chu kawnga chun tûkhawmin bawsein, a unau chungah thil ṭha naw chu thaw naw sien la, Lalpa chu chuong ang thil thawtuhai po po phuba latu a ni leiin–keini khawmin kan hril lâwkin kan inhriettir ta cheu ang khan.
Chuong ang bawkin nangni nuhmeihai, mâni pasalhai thu thuin um ro; chuongchun, anni laia tûkhawmin thu chu awi naw sien khawm, thu ni loin, an nuhmeihai chângziea hnein um thei an tih,