Ama chun berâm vêngtu angin a pâwl chu châwm a ta, berâmtehai chu a bânin pawm khâwm a tih, a âng- sûnga siein fepui a ta, te ṭhuoi laihai chu damtêin ṭhuoi diel diel a tih,” ti rawh.
“Aw kâwlhnâm, ka berâmpu chunga le, mi ka ruolpâwl chunga chun har rawh,” sipaihai LALPA chun a tih. “Berâmpu chu vaw la, berâmhai chu indar an tih; chun, a chînhai chunga chun kei khawma ka kut inlet ka tih,” tiin.
“Chun, i unauin i chungah thil suksuol ta sienla, fe la, ama le nang chau hrietah a suolnaa chun kâwk rawh, i thu a ngai chun i unau chu i hne ni tâng a tih.
“An kuomah ka um sûng khan, anni chu i hmingin ka hum hlak, i hming mi pêk khan, anni chu ka vêng a, anni lai pakhat khawm an bohmang nawh, bohmang naupa naw kha chu; Lekha thu kha a hung tlungna dingin.
Chun, zingbu an fâk zoin, Isûn Simon Peter kuomah, “Simon, Johan naupa, hienghai nêk hin nangin kei i mi hmangai lem am?” a ta. Ama chun a kuomah, “Aw, Lalpa, ka ngaina che ti I hriet,” a ta. Ama chun a kuom- ah, “Ka berâmtehai châwm rawh,” a ta.
Mi ṭhenkhatin muonga an ruot angin, Lalpa chu a thutiem kawnga chu a muong nawh; tukhawm bo- hmang loa mi po po sim ditpuiin, nangni tiengah a dâwthei a ni lem.