Chun, sebâwnghai chu a mâk- san a, Elija chu a hnawt tah a, “Ka nu le ka pa la va fâwp hri phawt ka tih aw, chuongchun, hung zui ka ti che,” a ta. Ama chun a kuomah, “Va fe nâwk phawt ta la, ieng am ka thawpêk che a?” a ta.
I kutin sinthaw ding a hmu phawt chu i theitâwpin thaw la, i fêna ding thlâna chun varna amanih, hrietthiemna amanih, hlêmna ama- nih, sinthawna amanih a um ta si nawh a.
“Tûkhawm ka kuoma hung chun a pa dâm, a nu dâm, a nuhmei dâm, a nauhai, a unauhai, a farnuhai, ama hringna chenin a theida naw chun, ka închûktir ni thei naw ni.
ka unaupa Tita ka hmu naw leiin ka thlarau tieng chun muongna hrim hrim ka nei chuong nawh a; chuongchun, anni chu bau ṭhain ka ṭheh a, Makedonia ramah ka fe tah a.
‘Ka nu le ka pa ka hriet nawh,’ titu, A unauhai hre lo a, Ama nauhai ngei khawm hre bawk lotu kuoma chun, I thu chu an pawm a, I thuthlung chu an zâwm sih a.