Mi rilohai le thil suksuolhai laia chun, Mi hnûkhmang sa naw rawh. Chuonghai chun an vênghai kuomah inremnna thu an hril hlak a, Nisienlakhawm, an lungrilhaia chun thil suksuolna a um zing sih a.
An nauhai hung sukpuitling hai sien khawm, pasal hrim um lo dingin, Insûntir tho tho ka tih; Anih, anni ka nghatsan pha chun, An chung a va rik zuol âwm de!
In neitu chu a tho a, kawt a khâr hnung chun, nangnîn tuola ngîrin, ‘Lalpa, kawt mi hawngpêk rawh,’ tia kawtkhâr in hung nawk pha, ama chun, ‘Khâwtieng mi am in na, ka hriet naw cheu,’ tiin dawn a ti cheu.
Tuta Pathien in hung hriet hnung hin chu — ti nêk hmanin, Pathien mi hriet in hung ni hnung hin chu, ti ding a ni lem — khawvêl A AW B derdêp le teplo mei mei, a suoka um nâwk in inhâwkhai tienga chun, iengtiziea nghakîr nâwk am in na?
Nisienlakhawm, Pathien lung- phûm nghet chu a la ngîr zing a, hi inchikna hi a nei a, “Lalpa chun ama tahai chu a hriet,” ti le, “Lalpa hming lam taphawt chun suol fe san raw se,” ti hi.