Kei chun lal kuoma chun, “Lal chu kumkhuoin dam raw se; a mi thlatuhai thlân umna khuo chu a ram tah a, a kawtkhârhai chu a kâng vawng ta sih a, lungngai hmêl put lo thei am nîng ka ti?” ka tih a.
Chun, an kuoma chun hieng thu hi hril rawh: Sûn le zâna khawm ka mithai chu mitthliin luong thla raw se; ma lo tawpin; ka chipui naunu inthieng chu hliemna nasatakin, pawpna nasataka suknawiin a um a.
Juda chun a sûn a; chutaka a dai kawtkhârhai khawm chu an ṭâwp zo a, hnuoi chunga chun a duma inbelin ân ṭhung a; Jerusalem khêk ri chu chungtieng a feh a.
Keia chungthua chun, nanga hnunga berâmpu ni chu ka tum ṭâl nawh a, ni chungpikum khawm chu ka châk bawk nawh a, i hriet a, ka hmûra inthawka suokhai chu i hmai- hmaa chun a um sih a.
Ka phîng, ka phîng! ka lungah a na; ka lung chu a to ṭawk ṭawk naw tawp a; ka to ṭawk ṭawk thei nawh; indona inṭhi lâwkna tawtawrâwt ri chu, aw ka thla, i lo hriet ta leiin.
Sukruokin a um a, a ruok dêr a, a rêm dêr a nih, lungril chu ân tui- hmang a, khûphai chu ân vuoktuoh a, kâwng po po chu a na ngawi ngawi a, an rênga hmêl chu a dâng zo vawng a nih.