“Thina kuomah thu kan thlung tah, Seol leh thu kan intiem tah; vuokna tui lien liem chu a luong tlang pha khawm keini chen chun luong naw nih; khêl thu dâm kan inhumhim- na dingin kan hmang a, khêl hnuoi- ah kan inbihmang ta sih a,” in ti leiin;
Ram chu uirehaiin an sip a, ṭawngsie lei chun ram chun a sûn a; thlalêra hlo petna hmunhai khawm chu a ṭâwl zo a; an lampuihai chu a ṭha nawh a, an hrâtna khawm chu ân dik nawh.
Jerusalema zâwlneihaia khawm thil râpthlâktak ka hmuh a; anni chun uiretna thil an thawh a, thukhêlah an feh a, thilsuol thawtu kut chu an sukhrât a, chuongchun, tukhawm an khawhlonaa inthawkin an kîr nawh; an rêng el chun ka ta ding chun Sodom ang an na, chutaka a hluotuhai chu Gomorra ang an nih.
LALPA chun, ‘Mi tukhawm ka hmu lo dingah hmun fienrielahai ân bihmang thei am a nih?’ a tih. ‘Hnuoi le vân chu keia suksip a ni naw am a nih?’ LALPA chun a tih.
Chun, Jehudi chun phêk thum amanih, phêk li amanih a tiem phing chun lal chun chemtê hin a ât thlâk a, meithuka meiin lekhabu zuol chu a kâng zo vawng chenin, meithuka meia chun a pei lût pei tah a.
zâwlneihai chun indik lotakin an lo hrillâwk a, thiempuhai hlak chun anni thu ang angin ro an lo rêl tah a, ka mihai hlak chun, chuong chu nei an lo châk bawk sih a: a tâwpa chun ieng am thâw tâng i ta?
Mi fel lungril ka suklungngai naw chu thukhêla in suklungzîng tâk leiin mi rilo kuthai khawm in lo suk- hrât tah a, a lampui riloa inthawka a kîr nâwk nawna dingin hringna thu in tiem a;
Chuong huna chun, Jerusalem chu khâwnvarhai sitin dap ka ta, mi an in kilkhâwrhaia chêng a, an lung- rila, “LALPA chun thil ṭha thaw naw nih a, thil ṭha naw khawm thaw chuong hliek naw ni,” tituhai chu hrem ka tih.
Inkhâwmna inahai inhnawngtir an ti cheu a, anih, tûkhawm a sukhlum dinghai po cheuin Pathien chungah thilṭha thawin inhrieng an tih, chuong ang hun chu a tlung ding a nih.