“Nangin khawvêla inthawka mî i mi pêkhai kuoma khan i hming ka suklang tah. Anni chu i ta an ni tah, nangin anni chu kei i mi pêk tah a, anni chun i thu an zâwm tah:
Chun, Johanin a lampui a hraw suok ding lai chun, ‘Nangnîn tu âm in mi ruot a? Ama chu ka ni nawh ie. Nisienlakhawm, ngai ta u, ka hnungah mi tû amanih a hung ding a nih, kei hi chu a kephaa a kekawk sût tlâk khawm ka ni nawh,’ a ta.
Nisienlakhawm, kân tlânsiekna lam ka hmabâk suo ding le, Pathien lunginsietzie Chanchin Ṭha in- hriettir ding, Lalpa Isua inthawka kha rawngbâwl sin ka hmu kha, thaw zo phawt lang chu, ka hringna khawm thlâkhlâ tlâkah ka ruot nawh.
Chun, hriettirna leiin ka hang feh a, Jentailhai laia Chanchin Ṭha tlâng ka însampui hlak hi anni ka hang hril a; nisienlakhawm mi lien deuhai chu a tumin ka hril a, chuong naw chun a thlâwnin tlân hlau rawi ka tih; annawleh, tlân thlâwn tah ni rawi ka tih.
Aw Timothe, i kuoma inkawltira um chu kawl ṭha rawh, Pathien inzâ naw tieng thu hril mei mei le, indik nawtaka, “Varna,” an iti insêlna hi nghat san rawh.
I thilthawziehai ka hriet. Ngai ta, tûkhawm ikhâr thei naw kawt- khâr hawng sa i hmaah kân umtir, thilthawtheina tlâwmtê i nei leiin: chu chu sa khawm chun ka thu i pawm a, ka hming khawm în phat naw kha.
Chun, an kuoma chun puon vâr an pêk seng a; chun, an suok chanpuihai le an unauhai, anni ang bawka that dinghai khawm chu an kim hmakhat chun an la châwl hri ding a nih ti an hril a.