Absalom ruok chu a tlânhmang tah a. Chun, a râl vêngtu tlangvâl chun a mit a hang inlên a, a hang en a; chun, ngai ta, a hnungtienga tlâng panga lampuia chun mi tamtak an hung a.
Chun, a hril zo phingle chun, ngai ta, lal naupahai chu an hung tlung a, an râwl insuo meuin an ṭap a; chun, lal khawm chu a siehlawhai le chun an ṭap ta rak rak el a.
Ama chun, “Hril ta la,” a ta. Chun, nuhmei chun, “Annawleh, ieng leia Pathien mihai dodâla hienga thaw i tum am a nih a? Hieng thua inthawk hin lal chu thiemnaw chang angin ân lang a nih, lal chun a mi tlân hmang chu a ṭhuoikîr nâwk si naw lei hin.
Absalom chun Joab chu a dawn a, “Ngai ta, ‘Iengdinga Gesura in- thawka hung am ka nih a? Chutaka chun um zing lang ka ta dingin a ṭha lem ding bah,’ tia lal kuoma tir dingin kân cha cheh a, chuleiin, lal hmêl chu mîn hmutir raw khai, chun, bawsiet- na nei ka lo ni chun mi sukhlum el raw se,” a ta.
I siehlaw hin Suria rama Gesura ka um lai khan, ‘LALPAIN Jerusa- lema a mi ṭhuoi nâwk phawt chun LALPA rawng bâwl ka tih,’ tiin thu ka lo tiem tah a nih,” a ta.