Kei LALPA hin lungril chu ka zawng suok hlak a, mi tin chu a thilthawhai ra ang pei le, a lampuihai ang peia pêk dingin an inthununna chu ka fie bawk a.
LALPA chun, ‘Mi tukhawm ka hmu lo dingah hmun fienrielahai ân bihmang thei am a nih?’ a tih. ‘Hnuoi le vân chu keia suksip a ni naw am a nih?’ LALPA chun a tih.
A vawithumnaa chun, “Simon, Johan naupa, nangin kei i mi ngaina am?” a ta. Chun, a vawithumnaah “Nangin i mi ngaina am,” a kuoma a ti lei chun Peter a lungngai a, a kuomah, “Lalpa, iengkim i hriet a, ka ngaina che ti i hriet,” a ta. Isûn a kuomah, “Ka berâmhai châwm rawh.
Chun, anni chun a thu hril chu an hrietin, a upatakin a phut a, a tâwp chenin, pakhat khatin an inrel hmang ta pei a; chuongchun, Isu chau a um tah a, nuhmei a laia a umna ngaia um le khan.
Tuin am thiemnaw inchangtir a ti leh? A thi chu Isu Krista chu a ni sih a, anih, mithi laia inthawka tho nâwk ta lem a, Pathien changtienga uma a mi hrilpêktu bawk kha a nih.
A nauhai chu hriin sukhlum ka ta; chuongchun, kei lungril le lungvar entu ka ni ti kohranhai po po chun hrieng an tih; chun in thaw ang peiin pe seng ka ti cheu.