12 ऐईकाजे आमचो थानले हरकोनी माहापुरू के आपलो-आपलो लेखा देये दे।
12 एकोलाने हम म से हर परमेस्वर ख अपनो अपनो हिसाब देहे।
आउर मय तुमचो ले बलेंसें कि जोन-जोन बेकार गोठमन मानेमन बोल दे, नियाय चो दिने हुनमन सपाय झान हुन गोठ चो लेखा देदे।
माने चो बेटा आपलो सरग दूतमन चो संगे आपलो बुआ चो महिमा ने ऐये दे, आउर हुन समया ‘हुन हरकोनी के हुनचो काम चो पुरती करलो फल देयेदे।’
आउर हुन हुनके हाग देउन भाती बल्लो, ‘ऐ काय आय जोन मय तुचो बारे ने सुने से? आपलो भण्डारीपन चो हिसाब देस, कसनबल्लोने तुय अदायं ले भण्डारी नी रऊक सकीस।’
कसनबल्लोने जरूरी आय कि आमी सपाय चो हाल मसीह चो नियाय आसन चो पुरे खुलुन जाओ, कि हरकोनी माने आपलो-आपलो अच्छा खराप काममन चो पलटा जोन हुन देंह चो दुवारा करलो से पाओ।
कसनबल्लोने हरकोनी माने आपनी ची बोज उठाये दे।
मान्तर हुनमन हुनके जोन जीवता आउर मरलो बितामन चो नियाय करतो के तिआर आसोत, लेखा देदे।