13 आउर हुन हुनमन के छांडुन भाती फेर ड़ोंगा थाने चेगलो आउर हुनपाट गेलो।
13 अर यीसु फरीसी हुन ख छोड़ ख फिर से नाव म चेड़ गयो, अर ओनो पार चल दियो।
हुनमन के जाऊक दिआस; हुनमन काना बाट दकाऊ आत आउर काना अगर काना के बाट दकाओ, तेबे दुनो खोदरा ने घसरुन पड़दे।”
“पवितर तीज कुकूरमन के नी दिआस, आउर आपलो मोती बराहांमन चो पुरे नी पकाहा; असन नी होओ कि हुनमन हुनके पाँयमन खाले रोमदोत आउर पलटून भाती तुमके चिरून देयदे।”
हुन आपलो आत्मा ने आह भरून भाती बल्लो, “ऐ समया चो लोगमन केंव चिना डगराय सोत? मय तुमचो ले सते बलें सें कि ऐ समया चो लोगमन के कोनी चिना नी दिया जाये।”
चेलामन रोटी धरतोर भुलकुन रवत, आउर ड़ोंगा थाने हुनमन चो लगे गोटक ची रोटी रली।
तेबे गिरासेनीमन चो लगे-लगे चो सपाय लोगमन ईशु के गुहारला कि आमचो ऐथा ले जा; कसनबल्लोने हुनमन उपरे बड़े भय छाऊन रली। आउर हुन ड़ोंगा थाने चेगुन भाती बाहडून गेलो।
जिदलदाय ले उजर तुमचो संगे आसे, उजर थाने बिश्वास करा बल्ले तुमी उजर चो पिलामन बना।” ऐ गोठमन बोलुन भाती ईशु जाते गेलो आउर हुनमन ले लुकुन नी रलो।
हुन फेर हुनमन ले बल्लो, “मय जायें सें, आउर तुमी मोके डगराहा से आउर आपलो पाप ने मरा से; जाहां मय जायें सें, हुन थाने तुमी नी ऐऊक सकास।”
मान्तर जिदलदाय हुनमन बिरूद आउर निन्दा करूक मुरयाला, तेबे हुन आपलो फटीई फाफडून भाती हुनमन ले बल्लो, “तुमचो लऊ तुमचेई टोडरा थाने रओ! मय निर्दोष आंय। अदायं ले मय दुसर जातिमन चो लगे जायें दें।”
अद्रमुत्तियुम चो गोटक जाहाज थाने जोन आसिया चो रेटे चो जगामन ने जातो थाने रलो, चेगुन भाती आमी हुनके खोलुन दिलु, आउर अरिस्तर्खुस नाव चो थिस्लुनिके चो गोटक मकिदूनी आमचो संगे रलो।