17 तेबे हुनमन हुनचो ले गुहारुन भाती बोलुक मुरयाला कि आमचो संदी ले जा।
17 तब वी ओखा विनती कर ख बोलन लगीया कि हमारो सिवाना से चलो जा।
तेबे सपाय नंगर चो लोग ईशु के भेट होतो काजे निकरून ईला, आउर हुनके दकुन भाती गुहारला कि आमचो संदी ले बाहरे जा।
हुन चिचयाऊन भाती बल्लो, “हे ईशु नासरी, आमके तुचो ले काय काम? काय तुय आमके नष्ट करूक ईली सीस? मय तुके जाने, तुय कोन आस? माहापुरू चो पवितर जन!”
आउर जोर ले चिचयाऊन भाती बल्लो, “हे ईशु, परमपरधान माहापुरू चो बेटा, मोके तुचो ले काय काम? मय तुके माहापुरू चो किरिया देयें सें कि मोके दुक नी देस।”
ऐ दकुन शिमोन पतरस ईशु चो पाँय ने घसरलो आउर बल्लो, “हे परबु, मोचो लगले जा, कसनबल्लोने मय पापी मनुक आय!”
तेबे गिरासेनीमन चो लगे-लगे चो सपाय लोगमन ईशु के गुहारला कि आमचो ऐथा ले जा; कसनबल्लोने हुनमन उपरे बड़े भय छाऊन रली। आउर हुन ड़ोंगा थाने चेगुन भाती बाहडून गेलो।
आउर ऐऊन भाती हुनमन के फुसियाला, आउर बाहरे नेऊन भाती गुहार करला कि नंगर ले जाते जाओत।