6 आउर जिदलदाय बेर निकरली तेबे जरून गेली, आउर चेर नी धरतोर लागुन सुकुन गेली।
6 अर जब घाम निकली ते छोटो पऊधा मुर्झा गयो अर जड़ नी पकड़न को लाने सूख गयो
मान्तर बेर निकरतो के हुनमन जरून गेला, आउर चेर नी धरतो के सुकुन गेली।
खिन्डिक चचरली भूईं थाने घसरली जोन थाने हुनके खुबे माटी नी मिरली, आउर गड़ीयां माटी नी मिरतोर लागुन झटके अकरली,
खिन्डिक लाटा-बुटामन ने घसरली, आउर लाटा-बुटामन बाडुन भाती हुनके चेपाऊन दिला, आउर हुन फर नी आनली।
आउर बिश्वास चो दुवारा मसीह तुमचो मन ने बसो कि तुमी मया ने जड़ धरून भाती आउर पाया खोडुन भाती,
आउर हुनी थाने चेर धरते आउर बाड़ते जाहा; आउर तुमी सिकाय गेलास असने ची बिश्वास ने जमखम होते जाहा, आउर खुबे-खुबे धन्यबाद करते राहा।
आउर नाश होतो बितामन चो काजे अधरम चो सपाय परकार चो धोका चो संगे होयेदे; कसनबल्लोने हुनमन सत ले मया नी करला जेचो ले हुनमन चो मुक्ति होती।
कसनबल्लोने बेर उदते ची चड़ चड़ा घाम छेकु आय आउर लाटा के सुकान देऊ आय, आउर हुनचो फुल झडुन जाऊ आय आउर हुनचो सुन्दर जाते रऊ आय। असने परकार सवकार बले आपलो बाट थाने हिन्ड़ते-हिन्ड़ते धुरला ले मिलुन जायदे।
ऐ तुमचो मया चो सभामन ने तुमचो संगे खाते-पिवते, समुन्द ने लुकलो बिती पकना असन आत, आउर बेधड़क आपलो ची पेट भरतो बिता जगवार आत; हुनमन पानी नी रलो बादरी आत, जेके लेहरा उड़ाऊन धरून जाऊ आय; पानी गरमी चो नी फरतो रूक आत, जोन दुयहार मरला से, आउर चेर संगे उकनी होलासे;
हुनमन फेर भुक आउर पिआस नी होदे; आउर ना हुनमन उपरे घाम, ना काई तप पढ़ेदे।