2 मान्तर बलते रवत, “तिआर चो दिने नाई, काहांय असन नी होओ कि लोगमन ने बलवा मचो।”
2 पर बोलत रह, “तिहार को दिन नी कही असो नी होय कि अदमी हुन म लड़ई झगड़ा होन लग जाहे।”
“तुमी जानास कि दुय दिन चो पाचे फसह चो तिआर आय, आउर माने चो बेटा कुरूस उपरे चेगाया जातो काजे धराया जाये दे।”
मान्तर हुनमन बलते रवत, “तिआर चो समया नाई, काहांय असन नी होओ कि लोगमन ने बलवा मचुन जाओ।”
ऐ सुनुन भाती परधान याजक आउर शास्तरीमन हुनके मारतोर मवका डगराला; कसनबल्लोने हुनमन हुनचो ले डरते रवत, ऐईकाजे कि सपाय लोग हुनचो उपदेश ले भक्याते रवत।
आउर अगर आमी बोलुन्दे, ‘मानेमन चो बाटले,’ तेबे लोगमन चो डर आसे, कसनबल्लोने सपाय जानोत कि यूहन्ना सते अगम गिआनी रलो।
दुय दिन चो पाचे फसह आउर अखमीरी रोटी चो तिआर होतो बिती रली। परधान याजक आउर शास्तरीमन ऐ गोठ चो खोज ने रवत कि हुनके कसन छंद ले धरून भाती मारूदें;
जिदलदाय हुन बैतनिय्याह ने शिमोन कोढ़ी चो घरे खाऊक लाय बोसलो, तेबे गोटक बायले लेकी संगमरमर पकना चो बनलो कोंड़ी ने जटामांसी चो खुबे मोल चो शुद्ध इतर धरून भाती ईली; आउर बरतन के फुटाऊन भाती इतर के हुनचो मुण्ड थाने रीकाली।
आउर अगर आमी बलवां, ‘मानेमन चो बाटले,’ तो सपाय लोग आमचो उपरे पकना मार दे, कसनबल्लोने हुनमन सत-सत जानोत कि यूहन्ना अगम गिआनी रलो।”
अखमीरी रोटी चो परब जोन फसह बलाया जाऊ आय, लगे रये;
तेबे फरीसीमन आपस ने बल्ला, “बिचारा, तो सही कि तुमनमन ले काई नी बन पड़े; दका, संवसार हुनचो पाटे होऊन गेली से।”
तेबे भीड़ थानले कोनी-कोनी ऐ गोठमन सुनुन भाती बल्ला, “बिलकुल ऐई हुन अगम गिआनी आय।”