5 ईशु हुनमन ले बोलुक मुरयालो, “खबड़दार राहा कि कोनी तुमके नी भरमाओत।
5 यीसु उन ख कहन लग गयो, सतरक रहनू कि कोई तुम ख चुंगल म नी फसा ले।
“आमके सांग कि ऐ गोठमन केबे होये दे? आउर जिदलदाय ऐ सपाय गोठमन पुरा होतो ने होये दे हुदलदाय चो काय चिना होये दे?”
खुबे लोग मोचो नाव ले ऐऊन भाती बोल दे, ‘मय हुनी आय!’ आउर खुबे लोगमन के भरमादे।
हुन बल्लो, “तिआर राहा कि भरमाया नी जाआ, कसनबल्लोने खुबे असन मोचो नाव ले ऐऊन भाती बोल दे, ‘मय हुनी आंय,’ आउर ऐ बले कि, ‘समया लगे अमरली से।’ तुमी हुनमन चो पाट-पाट नी जाआ।
धोका नी खाआ, “खराप संगत अच्छा आचरन के नशान देऊ आय।”
कोनी तुमके फकाहा गोठमन ले धोका नी दे ओत, कसनबल्लोने ऐई काममन चो लागुन माहापुरू चो रीस हुकुम नी मानतो बितामन चो उपरे भड़कु आय।
चेत ने राहा कि कोनी तुमके हुन तत्व गिआन आउर फकाहा धोका चो लागुन आपलो अहेर नी बना ओत, जोन मानेमन चो रीति बिदीमन आउर संवसार चो मुर सिक्या चो अनुसार तो आय, मान्तर मसीह चो अनुसार नुआय।
कोनी रीति ले काचीई धोका ने नी ईआ, कसनबल्लोने हुन दिन नी ऐये जिदलदाय ले धरम चो तियाग नी होये, आउर हुन अधरमी चो माने बल्ले बिनाश चो पिला परकट नी होओ।
हे लाड़रा मन, हरकोनी आत्मा थाने बिश्वास नी करा, मान्तर आत्मामन के परका कि हुनमन माहापुरू चो बाटले आय कि नुआय; कसनबल्लोने खुबे असन फंदी अगम गिआनी जगत ने निकरून उबला सोत।