4 “धन्य आत हुनमन, जोन कलपे सोत, कसनबल्लोने हुनमन शान्ति पावदे।”
4 “भलो हैं वी, जो दुख ख ध्यान करा हैं; काहेकि उन ख सान्ति मिलेगो।”
मान्तर अब्राहाम बल्लो, ‘हे बेटा, सुरता कर कि तुय आपलो जीवना ने अच्छा तीजमन धरून चुकली सीस, आउर असने ची लाजर खराप तीजमन मान्तर अदायं हुन ऐथा शान्ति पाये से, आउर तुय तड़प सीस।
“धन्य आहास तुमी जोन ऐबे भूके आसास, कसनबल्लोने संतुष्ट कराय जाआ से।” “धन्य आहास तुमी जोन ऐबे गागु आहास, कसनबल्लोने हांसा से।”
“हाय तुमचो उपरे जोन ऐबे संतुष्ट आसास, कसनबल्लोने भूके हुआ से।” “हाय तुमचो उपरे जोन ऐबे हांसेसास, कसनबल्लोने दुख करा से आउर गागा से।”
आउर हुनचो पाँयमन चो लगे, पाटे उबा होऊन, गागते-गागते हुनचो पाँयमन के आँसुमन ले भिजाते आउर आपलो मुण्ड चो केश ले फोचुक मुरयाली, आउर हुनचो पाँय घन-घन चुमुन भाती हुनमन थाने इतर लगाली।
मान्तर हुन बायले लेकी ले बल्लो, “तुचो बिश्वास तुके बचाली से, हरिक ले जा।”
धन्य आय हुन माने जोन परीक्षा ने थीर रऊ आय, कसनबल्लोने हुन खर निकरून भाती जीवना चो हुन मुकुट पायेदे जेचो बायदा परबु आपलो मया करतो बितामन ले करलो से।
“हुन हुनमन चो आँईकमन ले सपाय आँसु पुछुन देये दे; आउर ऐचो पाचे मरना नी रये दे, आउर ना शोक, ना बिलाप, ना दुखा रये दे; पयले चो गोठमन जाते रली।”