11 तेबे शयतान हुनचो लगले जाते गेलो, आउर सरगदूत ऐऊन भाती हुनचो सेवा करूक मुरयाला।
11 तब सैतान यीसु ख छोड़ ख चल दियो, अर देखनो, स्वर्ग दूत आय ख ओकी सेवा करन लग गया।
काय तुय नी जानीस कि मय आपलो बुआ ले बिनती करूक सकें, आउर हुन सरग दूतमन चो बारा पलटन ले आगर मोचो लगे ऐबे हाजिर करून देये दे?
आउर ईशु ले बल्लो, “अगर तुय माहापुरू चो बेटा आस, तो आपन खुद के खाले घसराऊन देस; कसनबल्लोने लिकलोर आसे, ‘हुन तुचो बारे ने आपलो सरग दूतमन के हुकुम देये दे, आउर हुनमन तुके हाथो-हाथ उठादे; काहांय असन नी होओ कि तुचो पाँयमन ने पकना ले ठेस पाओ।’”
रान ने चालीस दिन तक शयतान हुनचो परीक्षा करलो; आउर हुन रान पशुमन चो संगे रलो, आउर सरगदूत हुनचो सेवा करते रवत।
तेबे सरग ले गोटक दूत हुनके दका दिलो जोन हुनके सामरत देते रलो।
जिदलदाय मय मंदिर ने रोजे दिना तुमचो संगे रले, तेबे तुमी मोचो उपरे हाथ नी लगालास; मान्तर ऐ तुमचो समया आय, आउर अंधार चो अधिकार आसे।”
जिदलदाय शयतान सपाय परीक्षा करून चुकलो, तेबे खिन्डिक समया चो काजे हुनचो लगले जाते गेलो।
मय अदायं तुमचो संगे आउर खुबे गोठमन नी करें दें, कसनबल्लोने ऐ संवसार चो सरदार ऐये से। मोचो उपरे हुनचो काई निआय;
ऐ थाने संका निआय कि भक्ति चो भेद गंभीर आय, बल्लोने, हुन जोन देंह ने परकट होलो, आत्मा ने धरमी ठेबलो, सरग दूतमन के दका दिलो, दुसर जातिमन ने हुनचो परचार होली, जगत ने हुनचो उपरे बिश्वास करा गेली, आउर महिमा ने उपरे उठाया गेलो।
काय हुनमन सपाय सेवा टहल करतो बिती आत्मामन नुआत, जोन मुक्ति करतो बितामन चो काजे सेवा करतो काजे पटाया जाऊ आय?
आउर जिदलदाय पयलवात के जगत ने फेर आने से, तेबे बले से, “माहापुरू चो सपाय सरगदूत हुनके पाँय पड़ोत।”