52 आउर कबरमन खुलुन गेली, आउर सोहलोर पवितर लोगमन चो खुबे असन लाश जीव उठली।
52 अर समसान खुल गई अर सोए हुओ सुध्द इंसान हुन ख बेजा से मरो सरीर जिन्दो हुयो,
हुन ऐ गोठमन बल्लो, आउर ऐचो पाचे हुनमन के बोलुक धरलो, “आमचो मीत लाजर सोऊन गेलो से, मान्तर मय हुनके उठाऊक जाए से।”
फेर मांडी पाडून भाती जोर ले हाग दिलो, “हे परबु, ऐ पाप हुनमन उपरे नी लगाव।” आउर ऐ बोलुन भाती हुन मरून गेलो। शाऊल हुनचो बद ने शामिल रलो।
ऐ लागुन तुमनमन ने खुबे असन कमजोर आउर रोगी आसोत, आउर खुबे असन मरून बले गेला।
मान्तर सत-सत मसीह मुरदामन थानले जीव उठलो से, आउर जोन सोऊन गेला सोत हुनमन थाने हुन पयला फल होलो।
दका, मय तुमके भेद चो गोठ बलें सें आमी सपाय नी मरवां, मान्तर सपाय बदलुन जांवा,
कसनबल्लोने अगर आमी बिश्वास करूं आंव कि ईशु मरलो आउर जीव बले उठलो, तेबे असने ची माहापुरू हुनमन के बले जोन ईशु ने सोहला से, हुनचेई संगे धरून ऐये दे।
हुन आमचो काजे ऐई कारन मरलो कि आमी भले चेता रऊँ भले सोहते रऊँ, सपाय मिसुन भाती हुनचेई संगे जीऊ।