49 आउर तुरते ईशु चो लगे ऐऊन भाती बल्लो, “हे रब्बी, जुहार!” आउर हुनके खुबे चुमलो।
49 अर तुरंत यीसु का नजीक आय ख कय्हो, “अरे गुरू नमस्कार!” अर ओ ख बेजा चूमा लियो।
हाटमन ने जुहार, आउर मानेमन ने रब्बी बलाय होतोर हुनमन के भाऊ आय।
मान्तर तुमी रब्बी नी बलाय हुआ, कसनबल्लोने तुमचो गोटक ची गुरू आसे, आउर तुमी सपाय भाई आस।
तेबे हुनचो धरातो बिता यहूदा बल्लो, “हे रब्बी, काय हुन मय आय?” हुन हुनचो ले बल्लो, “तुय बललीस।”
हुनचो धरातो बिता हुनमन के ऐ सोयका देऊ रलो: “जेके मय चुमें दें हुनी आय; हुनके धरा।”
आउर ऐ बोलुन भाती हुनके जुहार करला, “हे यहूदीमन चो राजा, जुहार!”
तुय मोके चुमा नी दिलीस, मान्तर जिदलदाय ले मय ईले से तेबे ले ऐ मोचो पाँयमन के चुमतोर नी छांडली।
आउर हुनचो लगे ऐऊन-ऐऊन भाती बल्ला, “हे यहूदीमन चो राजा, जुहार!” आउर हुनके थापड़ बले मारला।
ऐई मंजी हुनचो चेलामन ईशु के ऐ गुहार करला, “हे रब्बी, काई खा।”
सपाय भाईमन के पवितर चुमा ले जुहार करा।