32 मान्तर मय आपलो जीव उठलोर पाचे तुमचो ले पयले गलील ने जायें दें।”
32 पर मी मोरो जिन्दो होन को बाद तुम से पहले गलील ख जाऊ।”
हुन समया ले ईशु आपलो चेलामन के सांगुक मुरयालो, “जरूरी आय कि मय यरूशलेम ने जायें दें आउर पुरनिमन, आउर परधान याजकमन, आउर शास्तरीमन चो हाथ ले खुबे दुख उठायें; आउर मारून पकाया जायें; आउर तीसर दिने जीव उठेदे।”
आउर हुनके दुसर जातिमन चो हाथे सोप दे कि हुनमन हुनके मजाक उड़ा ओत, आउर कोड़ा मारोत, आउर कुरूस उपरे चेगा ओत, आउर हुन तीसर दिने जीवऊन जायेदे।”
ऐ थाने पतरस हुनचो ले बल्लो, “अगर सपाय तुचो बारे ने ठोकर खावले खाओत, मान्तर मय केबीई बले ठोकर नी खायें।”
तेबे ईशु हुनमन ले बल्लो, “नी डरा; मोचो भाईमन ले जाऊन भाती बल्ला कि गलील ने जाते जाओत, हुता मोके दक दे।”
गियारा चेलामन गलील ने हुन डोंगरी थाने गेला, जेके ईशु हुनमन के सांगुन रये।
मान्तर मय आपलो जीव उठलोर पाचे तुमचो ले पयले गलील ने जायें दें।”
मान्तर तुमी जाआ, आउर हुनचो चेलामन आउर पतरस ले बोला कि हुन तुमचो ले पयले गलील ने जाये दे। जसन हुन तुमचो ले बोलु रलो, तुमी हुताय हुनके दका से।”
फेर हुन पांच सव ले जादा भाईमन के गोटक संगे दका दिलो, जोन थानले खुबे असन ऐबे ले जीव आसोत मान्तर कितलो मरून गेला।