16 आउर हुन हुदलीदाय ले हुनके धरातोर मवका डगराऊक मुरयालो।
16 अर उ उही बखत से ओ ख पकड़ ख मऊका खोजन लगो।
“अगर मय हुनके तुमचो हाथे धराऊन देयें दें तेबे मोके काय दिआ से?” हुनमन हुनके तीस चाँदी चो सिका तवलुन भाती दिला।
अखमीरी रोटी चो तिआर चो पयला दिने, चेलामन ईशु लगे ऐऊन भाती पचारूक मुरयाला, “तुय काहां मन कर सीस कि आमी तुचो काजे फसह खातोर तिआर करवां?”
हुनमन ऐ सुनुन भाती हरिक होला, आउर हुनके रूपया देतो काजे मानला; आउर हुन मवका डगराऊक मुरयालो कि हुनके कसन परकार धरायें दें।
हुन मानलो, आउर मवका डगराऊक मुरयालो कि जिदलदाय भीड़ नी रओ तेबे हुनके हुनमन चो हाथे धराये दे।
जिदलदाय हुन धरम, आउर सहन, आउर ऐतो बिता नियाय चो चरचा करते रलो, तेबे फेलिक्स घबराऊन भाती जबाप दिलो, “ऐबे तो जा; मवका दकुन मय तुके फेर हाग देयें दें।”
भाई अपुल्लोस ले मय खुबे बिनती करले से कि तुमचो लगे भाईमन चो संगे जाओ; मान्तर हुन ऐ समया जातोर काई बले इच्छा नी करलो, मान्तर जिदलदाय मवका पाऐ दे तेबे ऐऊन जाये दे।