4 मान्तर समजदारमन आपलो मशालमन चो संगे आपलो चिमनीमन ने तेल बले भरला।
4 परन्तु समझदार हुन न अपनी मसाल हुन ख संग अपनी कुप्पी हुन म भी तेल भर लियो।
“दका, मय तुमके मेंडामन चो असन बिगवामन चो मंजी ने पटायें से, ऐईकाजे सांपमन चो असन अकल बिता आउर परेयांमन चो असन सोज बना।
हुनमन ने पांच मुरूक आउर पांच समजदार रवत।
मुरूकमन आपलो मशालमन तो धरला, मान्तर आपलो संगे तेल नी धरला;
जिदलदाय दुला चो ऐतोर ने बेर होली, तेबे हुनमन सपाय झुमुक मुरयाला आउर सोऊन गेला।”
“ऐईकाजे जोन कोनी मोचो ऐ गोठमन सुनुन भाती हुनमन के मानु आय, हुन-हुन अकल बिता मनुक चो असन ठेबेदे जोन आपलो घर पकना थाने बनालो।
कसनबल्लोने जोन के माहापुरू पठालो से, हुन माहापुरू चो गोठमन बोलु आय; कसनबल्लोने हुन आत्मा नापुन-नापुन भाती नी देये।
मान्तर जिदलदाय कि माहापुरू चो आत्मा तुमीमन ने बसु आय, तेबे तुमी देंह दसा ने नाई मान्तर आत्मिक दसा ने आसास। अगर काचीई ने मसीह चो आत्मा निआय तो हुन हुनचो लोग नुआय।
जोन आमचो उपरे छाप बले करून दिलो से आउर बयाना ने आत्मा के आमचो मन मन ने दिलो।
मान्तर तुमचो तो हुन पवितर ले अभिषेक होली से, आउर तुमी सपाय काई जानेसास।
मान्तर तुमचो हुन अभिषेक जोन हुनचो बाटले कराए गेली, तुमचो ने बनुन रऊ आय; आउर तुमके ऐचो जरूरत निआय कि कोनी तुमके सिका ओत, बल्लोने जसन हुन अभिषेक जोन हुनचो बाटले कराए गेली तुमके सपाय गोठमन सिकाऊ आय, आउर ऐ सते आय आउर फंद नुआय; आउर जसन हुन तुमके सिका लो से हुसने ची तुमी हुन थाने बनुन रऊ आहास।
ऐ हुनमन आत जोन लड़ा-जुजा करू आत; ऐमन शारीरिक लोग आत, जोनमन ने आत्मा निआय।