45 अच्छा, जिदलदाय दाऊद हुनके परबु बोलु आय, तेबे हुन हुनचो बेटा कसन ठेबलो?”
45 “भलो, जब दाऊद ओ ख ‘प्रभु’ कह हैं, ते उ ओको पोरिया कसो रयो?”
‘परबु, मोचो परबु ले बल्लो, मोचो उजा बाटे बस, जिदलदाय ले कि मय तुचो बयरीमन के तुचो पाँयमन चो खाले नी निकरून देयें।’
ऐचो जबाप ने कोनी बले गोटक गोठ नी बोलुक सकला। हुन दिन ले कोकीई फेर हुनचो ले काई पचारतोर साहास नी होली।
ईशु हुनमन ले बल्लो, “मय तुमचो ले सत-सत बलेंसें, कि पयले ऐचो ले कि अब्राहाम उपजास होलो, मय आंय।”
पुरखा बले हुनी ची मन चो आत, आउर मसीह बले देंह चो हिसाब ले हुनी ची मन ले होलो, जोन सपाय चो उपरे परम माहापुरू जुग-जुग धन्य आसे। आमीन।
ऐ थाने संका निआय कि भक्ति चो भेद गंभीर आय, बल्लोने, हुन जोन देंह ने परकट होलो, आत्मा ने धरमी ठेबलो, सरग दूतमन के दका दिलो, दुसर जातिमन ने हुनचो परचार होली, जगत ने हुनचो उपरे बिश्वास करा गेली, आउर महिमा ने उपरे उठाया गेलो।
ऐईकाजे जसन कि लेकामन मास आउर लऊ चो भागी आत, तेबे हुन खुद बले हुनमन चो असन हुनमन चो शामिल होऊन गेलो, बल्ले मरना चो दुवारा हुनके जेके मरना उपरे शक्ति मिरून रये, बल्लोने शयतान के ठग करून देओ;
“मय ईशु आपलो सरगदूत के ऐईकाजे पठाले कि तुमचो पुरे कलीसियामन चो बारे ने ऐ गोठमन चो गोहई देओ। मय दाऊद चो मूल आउर बंश, आउर बिहान चो बरतो बिती तारा आय।”