19 कर चो सिक्का मोके दकाआ।” तेबे हुनमन हुनचो लगे गोटक दीनार धरून ईला।
19 अर लगान को सिक्का मोखा दिख” तब वी ओको नजीक एक दिन कि मजदूरी दीनार ले आयो।
हुन बल्लो, “हव, देऊ आय।” जिदलदाय हुन घरे ईलो, तेबे ईशु हुनचो पचारतोर पयले ची हुनचो ले बल्लो, “हे शिमोन, तुय काय बिचार सीस? धरतनी चो राजा कर कोचो ले धरू आत? आपलो बेटामन ले नाहले दुसरमन ले?”
“मान्तर जिदलदाय हुन दास बाहरे निकरलो, तेबे हुनचो संगवारी दासमन थानले गोटक हुनके मिरलो जोन हुनचो सव दीनार चो लागा-लागु रलो हुन हुनके धरून भाती हुनचो टोडरा पिचक लो आउर बल्लो, ‘जोन काई तुचो उपरे करजा आसे भरून देस।’
हुन भुतियारमन ले गोटक दीनार रोजी थाने ठेबालो आउर हुनमन के आपलो दाख चो बनवाड़ी ने पठालो।
ईशु हुनमन चो दुष्टता जानुन भाती बल्लो, “हे कपटीमन, मोके केंव परके सास?
हुन हुनमन ले पचारलो, “ऐ छाप आउर नाव काचो आय?”
हुनमन आनला, आउर हुन हुनमन ले बल्लो, “ऐ छाप आउर नाव काचो आय?” हुनमन बल्ला, “राजा चो।”
आउर मय हुन चारो परानीमन चो मंजी ले गोटक शब्द ऐ बोलतोर सुनले, “दीनार चो सेर भर गऊँ, आउर दीनार चो तीन सेर जोंदरी थाने तेल आउर दाखरस चो हानि नी करा।”