2 हुन भुतियारमन ले गोटक दीनार रोजी थाने ठेबालो आउर हुनमन के आपलो दाख चो बनवाड़ी ने पठालो।
2 ओ न मजदूर हुन से एक दीनार रोज पर रखो अऊर उनख अपनी अंगूर कि बारी म भेजो।
“मान्तर जिदलदाय हुन दास बाहरे निकरलो, तेबे हुनचो संगवारी दासमन थानले गोटक हुनके मिरलो जोन हुनचो सव दीनार चो लागा-लागु रलो हुन हुनके धरून भाती हुनचो टोडरा पिचक लो आउर बल्लो, ‘जोन काई तुचो उपरे करजा आसे भरून देस।’
“सरग चो राज कोनी घर चो मालिक चो असन आय, जोन बिहाने निकरलो कि आपलो दाख चो बनवाड़ी ने भुतियारमन के लगा ओ।
हुन हुनमन थानले गोटक के जबाप दिलो, “ऐ मीत, मय तुचो ले काई अनियाय नी करे। काय तुय ची मोचो ले गोटक दीनार नी ठेबाऊ रलीस?
फेर गोटक पाहार दिन चेगली हुन निकरून भाती दुसर लोगमन के हाट ने बेकार उबा दकलो,
जिदलदाय हुनमन ईला जोन घंटा भर दिन रली आउर लगाया जाऊ रओत, तेबे हुनमन के गोटक-गोटक दीनार मिरली।
कर चो सिक्का मोके दकाआ।” तेबे हुनमन हुनचो लगे गोटक दीनार धरून ईला।
तेबे हुन आपलो चेलामन ले बल्लो, “पाकलो बेड़ा तो खुबे आसे मान्तर भुतीयार खिन्डिक असन आसोत।
आमी देऊ, नाहले नी देऊ?” हुन हुनमन चो कपट जानुन भाती हुनमन ले बल्लो, “मोके केंव परकेसास? गोटक दीनार मोचो लगे आना, कि मय दकें दें।”
कसनबल्लोने हुन परबु चो पुरे माहान होये दे; आउर दाखरस आउर मंद केबीई नी पिये; आउर आपलो आया चो गरब ले ची पवितर आत्मा ले समपूरन होऊन जायेदे;
दुसर दिने हुन दुय दीनार निकराऊन भाती धरमशाला चो मालिक के दिलो, आउर बल्लो, ‘ऐचो सेवा कर आउर जोन काई तुचो आउर लागे दे, हुन मय आपस ईलो ने तुके भरून देयेदे।’
“गोटक दीनार मोके दकाहा। ऐ थाने काचो छाप आउर नाव आसे?” हुनमन बल्ला, “राजा चो।”
आउर पिलादाय ले पवितर शास्त्र तुचो जानलोर आसे, जोन तुके मसीह थाने बिश्वास करलो ने मुक्ति पावतो काजे अकल बिता बनाऊक सके।
आउर मय हुन चारो परानीमन चो मंजी ले गोटक शब्द ऐ बोलतोर सुनले, “दीनार चो सेर भर गऊँ, आउर दीनार चो तीन सेर जोंदरी थाने तेल आउर दाखरस चो हानि नी करा।”