22 मान्तर हुन जुआन ऐ गोठ सुनुन मुरमुरा होऊन भाती गेलो, कसनबल्लोने हुन खुबे सवकार रये।
22 यी बात सुन ख उ उदास होय ख चलो गयो, काहेकि ओखा नजीक बेजा धन सम्पत्ति हती।
जोन लाटा बुटामन ने बुना गेली, ऐ हुन आय, जोन बचन के सुनु आय, मान्तर ऐ जगत चो चिन्ता आउर धन चो धोका बचन के चेपाऊ आय, आउर हुन फल नी आने।
राजा हेरोदेस मुरमुरा होलो, मान्तर आपलो किरिया चो, आउर संगे बसलो बितामन चो लागुन, हुकुम दिलो कि देऊन दिया।
अगर माने पुईतराय जगत के पाये दे, आउर आपलो जीव चो हानि उठाये दे, तेबे हुनके काय लाब होयेदे? नाहले माने आपलो जीव चो पलटा काय देयेदे?
ईशु हुनचो ले बल्लो, “अगर तुय सिद्ध होऊक मन कर सीस जाले जा, आपलो माल बिकुन भाती कंगालमन के देस, आउर तुके सरग ने धन मिरेदे; आउर ऐऊन भाती मोचो पाट-पाट आव।”
तेबे ईशु आपलो चेलामन ले बल्लो, “मय तुमचो ले सते बलेंसें कि सवकार चो सरग चो राज ने ओलतोर मशकिल आय।
“कोनी माने दुय मालिकमन चो सेवा नी करूक सके, कसनबल्लोने हुन गोटक ले बईर आउर दुसर ले मया संगायदे, नाहले गोटक ले मिलुन रयदे आउर दुसर के तुच्छ जाने दे। तुमी माहापुरू आउर धन दुनो चो सेवा नी करूक सकास।
ऐ गोठ ले हुनचो थोमना मुरूस नाय होली, आउर हुन दुक होऊन भाती गेलो, कसनबल्लोने हुन खुबे सवकार रये।
तेबे राजा खुबे मुरमुरा होलो, मान्तर आपलो किरिया चो लागुन आउर संगे बसलो बितामन चो लागुन हुनके टालुक नी चाह लो।
हुन ऐ सुनुन भाती खुबे मुरमुरा होलो, कसनबल्लोने हुन बड़े सवकार रये।
मय तुमचो ले सत-सत बलें सें कि तुमी गागा से आउर बिलका से, मान्तर संवसार हरिक करे दे; तुमके शोक होये दे, मान्तर तुमचो शोक हरिक ने बदलुन जाय दे।
कसनबल्लोने तुमी ऐ जानास कि कोनी बेबीचारी, नाहले अशुद्ध लोग, नाहले लोभीई माने चो, जोन मुरती पुजा चो बराबर आय, मसीह आउर माहापुरू चो राज ने हक निआय।
ऐईकाजे आपलो हुन धड़मन के मारून दिआस जोन धरतनी थाने आसे, बल्लोने बेबीचार, अशुद्धता, खराप बिचारमन खराप लालच आउर लोभ के जोन मुरती पुजा चो बराबर आय।