6 ईशु हुनमन ले बल्लो, “दका, फरीसीमन आउर सदूकीमन चो खमीर ले खबड़दार राआ।”
6 एकोलाने जब यीसु न उनसे बोल्यो, म “देखनो, फरीसी अऊर सदूकी हुन को खमीर से सतर ख रैनो।”
फरीसीमन आउर सदूकीमन लगे ऐऊन भाती हुनके परकतो काजे हुनचो ले बल्ला, “आमके सरग चो काई चिना दकाव।”
तुमी केंव नी समजास कि मय तुमचो ले रोटी चो बारे ने नी बल्ले, मान्तर ऐ कि तुमी फरीसीमन आउर सदूकीमन चो खमीर ले खबड़दार राआ।”
तेबे हुनमन चो समज ने ईली कि हुन रोटी चो खमीर ले नाई, मान्तर फरीसीमन आउर सदूकीमन चो सिक्या ले खबड़दार रऊक लाय बोलु रलो।
चेलामन झील चो हुनपाट अमरला, मान्तर हुनमन रोटी धरतोर भुलकुन रवत।
हुनमन आपस ने बिचार करूक मुरयाला, “आमी रोटी नी आनलु ऐईकाजे हुन असन बले से।”
जिदलदाय यूहन्ना खुबे असन फरीसीमन आउर सदूकीमन के डूबन धरतो काजे आपलो लगे ऐतोर दकलो, तेबे हुनमन ले बल्लो, “तुमी बिस फुक तो सांप चो असन दुष्ट आहास, तुमके कोन जनालो कि ऐतो बिती रीस ले पराहा?
हुन हुनमन के जनालो, “दका, फरीसीमन चो खमीर आउर हेरोदेस चो खमीर ले खबड़दार राहा।”
इतलो ने जिदलदाय हजार झान चो भीड़ लगुन गेली, ऐथा ले कि हुनमन गोटक दुसर चो उपरे घसरते पड़ते रवत, तेबे हुन सपाय ले पयले आपलो चेलामन ले बोलुक मुरयालो, “फरीसीमन चो कपटरूपी खमीर ले तिआर राहा।
आउर हुन हुनमन ले बल्लो, “तिआर राहा, आउर सपाय परकार चो लोभ ले आपन खुद के बचाऊन संगाआ; कसनबल्लोने कोचीई जीवना हुनचो धन-माल चो खुबे होलोर ले नी होये।”
तेबे चेलामन आपस ने बल्ला, “काय कोनी हुनचो काजे काई खातो काजे आनला सोत?”
खिन्डिक असन खमीर पूईतराय चटकलो बिती आंटा के खमीर करून देऊ आय।