40 आउर जसन रान बीज सकला जाऊ आय आउर जराया जाऊ आत असने ची जगत चो आखरी ने होयेदे।
40 अब जसो जंगली दाने बिनो जाहे हैं अऊर जलायो जाहे हैं असो ही दुनिया को आखरी म होय।
जोन कोनी माने चो बेटा चो बिरूद ने काई गोठ बले दे, हुनचो ऐ अपराध छमा करा जायेदे, मान्तर जोन कोनी पवितर आत्मा चो बिरूद ने काई बले दे, हुनचो अपराध ना तो ऐ लोग ने आउर ना उपरपुर ने छमा करा जाये दे।
जोन लाटा बुटामन ने बुना गेली, ऐ हुन आय, जोन बचन के सुनु आय, मान्तर ऐ जगत चो चिन्ता आउर धन चो धोका बचन के चेपाऊ आय, आउर हुन फल नी आने।
जोन शतरू हुनमन के बुनलो हुन शयतान आय; काटतोर जगत चो आखरी आय, आउर काटतो बितामन सरगदूत आत।
जगत चो आखरी ने असने ची होये दे। सरग दूतमन ऐऊन भाती दुष्टमन के धरमीमन ले अलग करदे,
जिदलदाय हुन जैतून डोंगरी थाने बसुन रलो, तेबे चेलामन अलगे हुनचो लगे ऐऊन भाती बल्ला, “आमके सांग कि ऐ गोठमन केबे होये दे? तुचो ऐतोर आउर जगत चो आखरी चो काय चिना होये दे?”
आउर हुनमन के सपाय गोठमन जोन मय तुमके हुकुम दिले से, मानुक सिकाआ आउर दका, मय जगत चो आखरी तक हरमेशा तुमचो संगे आंसे।”
मान्तर ऐ सपाय गोठमन, जोन हुनमन उपरे पढ़ली, कहनी चो रीति थाने रली; आउर हुनमन आमचो चेता तो काजे जोन जगत चो आखरी समया ने रऊ आत लिका गेली से।
नाहले जगत चो उपजास ले धरून भाती हुनके घन-घन दुक उठाऊक पढ़ती; मान्तर ऐबे जुग चो आखरी ने हुन गोटक ची हार परकट होलो से, बल्ले आपलो ची बलिदान चो दुवारा पाप के लापी करून देओ।