52 तेबे हुनमन हुनके पाँय पडुन बड़े हरिक ले यरूशलेम ने फिरून गेला;
52 तब वी ओको दण्डवत कर ख बड़ो खुसी से यरूसलेम का लोउट गयो;
हुनमन हुनचो दरशन पाऊन भाती हुनके जुहार करला, मान्तर कोनी-कोनी के संका होली।
तेबे ईशु हुनमन के भेट होलो। आउर बल्लो, “सलाम”। हुनमन लगे ऐऊन भाती आउर हुनचो पाँय धरून भाती हुनके पाँय पढ़ला।
आउर हुनमन के आशीष देते-देते हुन हुनमन ले अलगे होलो आउर सरग उपरे उठाऊन निया गेलो।
आउर हुनमन सरलगा मंदिर ने हाजिर होऊन भाती माहापुरू चो स्तुति करा करते रवत।
तुमी सुनलासास कि मय तुमचो ले बल्ले, ‘मय जायें सें, आउर तुमचो लगे फेर ऐयें दें।’ अगर तुमी मोचो ले मया संगातास, तेबे ऐ गोठ ले हरिक होतास कि मय बुआ चो लगे जायें सें, कसनबल्लोने बुआ मोचो ले बड़े आय।
हुनी परकार तुमके बले ऐबे तो दुक आसे, मान्तर मय तुमचो ले फेर मिलें दें आउर तुमचो मन हरिक ले भरून जाय दे; आउर तुमचो हरिक कोनी तुमचो ले झिकुन नी नेयेदे।
तेबले बले मय तुमचो ले सते बलें सें कि मोचो जातोर तुमचो काजे नुकु आय, कसनबल्लोने अगर मय नी जाये तेबे हुन सायता करू तुमचो लगे नी ऐये दे; मान्तर अगर मय जायें दें, तेबे हुनके तुमचो लगे पटायें दें।
ऐ सुनुन थोमा जबाप दिलो, “हे मोचो परबु, हे मोचो माहापुरू!”
तेबे हुनमन जैतून नाव चो डोंगरी ले जोन यरूशलेम चो लगे गोटक सब्त चो दिन चो लापी ने आसे, यरूशलेम ने ईला।
हुनचो ले तुमी बिना दके मया संगाऊ आस आउर अदायं तो हुनचो उपरे बिना दकुन बले बिश्वास करून असन हरिक आउर मतभुल होऊ आस जोन आमचो गोठ ले बहारे आउर महिमा ले भरलोर आसे;