51 आउर हुनमन के आशीष देते-देते हुन हुनमन ले अलगे होलो आउर सरग उपरे उठाऊन निया गेलो।
51 अर उन्हे आसीस देत भयो उ उनसे अलग हो गयो अर स्वर्ग पर उठा लियो गयो।
परबु ईशु हुनमन ले गोठमन गोठयालो पाचे सरग उपरे उठाय गेलो, आउर माहापुरू चो उजा हाथ घाई बसलो।
तेबे हुन हुनमन के बैतनिय्याह तक बाहरे नीलो, आउर आपलो हाथ उठाऊन भाती हुनमन के आशीष दिलो;
तेबे हुनमन हुनके पाँय पडुन बड़े हरिक ले यरूशलेम ने फिरून गेला;
ईशु हुनचो ले बल्लो, “मोके नी छिंव, कसनबल्लोने मय ऐबे ले बुआ चो लगे उपरे नी गेले से, मान्तर मोचो भाईमन चो लगे जाऊन भाती हुनमन ले बोलुन देस, कि मय आपलो बुआ आउर तुमचो बुआ, आउर आपलो माहापुरू आउर तुमचो माहापुरू चो लगे उपरे जाये से।”
ऐ बोलुन भाती हुन हुनमन चो दकते-दकते उपरे उठाया गेलो, आउर बादरी हुनके हुनमन चो आँईक ले लुकाली।
हुन हुनचो महिमा चो उजर आउर हुनचो तत्व चो छाप आय, आउर सपाय तीजमन के आपलो सामरत चो बचन ले समालु आय। हुन पापमन के धोऊन भाती ऊँचा जगा थाने माहापुरू चो उजा जाऊन बसलो;
ऐईकाजे जसन आमचो असन बड़े माहायाजक आसे, जोन सरगमन ले होऊन भाती गेलोसे, बल्लोने माहापुरू चो बेटा ईशु, तो ईआ, आमी आपलो अंगीकार के मजबूत ले थामुन रऊं।