30 माने चो बेटा चो उजागर होतो दिन ने बले असने ची होये दे।
30 इंसान को पोरिया को आन को दिन भी असो ही होए।
माने चो बेटा आपलो सरग दूतमन चो संगे आपलो बुआ चो महिमा ने ऐये दे, आउर हुन समया ‘हुन हरकोनी के हुनचो काम चो पुरती करलो फल देयेदे।’
जिदलदाय हुन जैतून डोंगरी थाने बसुन रलो, तेबे चेलामन अलगे हुनचो लगे ऐऊन भाती बल्ला, “आमके सांग कि ऐ गोठमन केबे होये दे? तुचो ऐतोर आउर जगत चो आखरी चो काय चिना होये दे?”
जसन नूह चो दिन रये, असने ची माने चो बेटा चो ऐतोर बले होये दे।
आउर जिदलदाय ले जल परलय ऐऊन भाती हुन सपाय के बोहड़ाऊन नी निली, हुदलदाय ले हुनमन के काई बले जान नी पढ़ली; असने ची माने चो बेटा चो बले ऐतोर होये दे।
ईशु हुनचो ले बल्लो, “तुय खुद बललीस; मान्तर मय तुमचो ले ऐ बले बलें सें कि अदायं ले तुमी माने चो बेटा के सर्वशक्तिमान चो उजा बाटे बसलोर, आउर बादरी चो कुमरामन उपरे ऐतोर दका से।”
तेबे लोग माने चो बेटा के बड़े सामरत आउर महिमा चो संगे बादरी ने ऐतोर दक दे।
कसनबल्लोने जसन बिजली बादरी चो गोटक छोर ले बरून भाती बादरी चो दुसर छोर तक बरू आय, असने ची माने चो बेटा बले आपलो दिन ने उजागर होये दे।
मान्तर जोन दिने लूत सदोम ले निकरलो, हुन दिने आईग आउर गन्धक बादरी ले बरसली आउर सपाय के नष्ट करून दिली।
कसनबल्लोने ऐ पलटा धरतोर असन दिन होये दे, जोन थाने लिकलोर सपाय गोठमन पुरा होऊन जाये दे।
तेबे हुनमन माने चो बेटा के सामरत आउर बड़े महिमा चो संगे बादरी उपरे ऐतोर दक दे।
ऐथा ले कि कोनी बर ने तुमके घाटा निआय, आउर तुमी आमचो परबु ईशु मसीह चो परकट होतोर बाट टाकते रऊ आहास।
हुन तुमके आखरी तक जमखम बले करें दें कि तुमी आमचो परबु ईशु मसीह चो दिन ने बेकसूर ठेबा।
जिदलदाय मसीह जोन आमचो जीव आय, परकट होये दे, तेबे तुमी बले हुनचो संगे महिमा संगे परकट कराय जाहा।
आउर तुमी, जोन झंझट होऊ आहास, आमचो संगे आराम देओ; हुन समया जिदलदाय कि परबु ईशु आपलो सामरती दूतमन चो संगे, ढ़क-ढ़क तो आईग ने सरग ले परकट होये दे,
ऐई लागुन आपलो-आपलो अकल चो करांड बान्दुन भाती, आउर चेत रऊन भाती, हुन अनुग्रह चो पुरा आशा संगाआ जोन ईशु मसीह चो परकट होतोर समया तुमके मिरतो बिती आय।
आउर ऐ ऐईकाजे आय कि तुमचो परकलो बिती बिश्वास, जोन आईग ले तपालो बिती नाश होतो बिती सोना ले बले कितलो आगर बड़े मोल आय, ईशु मसीह चो परकट होलो ने परशंसा आउर महिमा आउर मान चो कारन ठेबला।
मान्तर जसन-जसन मसीह चो दुखमन ने शामिल होऊ आस, हरिक करा, जेचो ले हुनचो महिमा चो परकट होतो समया बले तुमी हरिक आउर उदुम हुआ।
आउर हे लेकामन, हुनचो थाने बनुन राहा कि जिदलदाय हुन परकट होओ तो आमके साआस होओ, आउर आमी हुनचो ईलो ने हुनचो पुरे लाज नी होऊ।
हे लाड़रामन अदायं आमी माहापुरू चो पिला आंव, आउर ऐबे तक ऐ परकट नी होली कि आमी काय-काय होंआ! इतलो जानु से कि जिदलदाय हुन परकट होये दे तेबे आमी हुनचो असन होवां, कसनबल्लोने हुनके असने ची दक दे जसन हुन आसे।
दका, हुन बादरी चो संगे ऐतो बिता आय, आउर हरकोनी आँईक हुनके दकेदे, मान्तर जोनमन हुनके भेदु रवत हुनमन बले हुनके दकदे, आउर धरतनी चो पुईतराय कुल हुनचो कारन छाती पेटदे। हव। आमीन।