हुन समया ले ईशु आपलो चेलामन के सांगुक मुरयालो, “जरूरी आय कि मय यरूशलेम ने जायें दें आउर पुरनिमन, आउर परधान याजकमन, आउर शास्तरीमन चो हाथ ले खुबे दुख उठायें; आउर मारून पकाया जायें; आउर तीसर दिने जीव उठेदे।”
तेबे हुन हुनमन के सिकाऊक मुरयालो कि माने चो बेटा काजे जरूर आय कि हुन खुबे दुक उठाओ, आउर पुरनिमन आउर परधान याजक, आउर शास्तरीमन हुनके नीच समजुन भाती मारून पका ओत, आउर हुन तीन दिन चो पाचे जीव उठेदे।
कसनबल्लोने हुन आपलो चेलामन के उपदेश देते आउर हुनमन ले बोलते रलो, “माने चो बेटा, मानेमन चो हाथे धराय जायेदे, आउर हुनमन हुनके मारून पकादे; आउर हुन मरलोर तीन दिन पाचे जीव उठेदे।”
फेर हुन बारहों के संगे नेऊन भाती हुनमन ले बल्लो, “दका, आमी यरूशलेम ने जाऊ से, आउर जितरो गोठमन माने चो बेटा काजे अगम गिआनीमन चो बाटले लिका गेली से, हुनमन सपाय पुरा होये दे।
फेर हुन बल्लो, “माने चो बेटा काजे जरूरी आय कि हुन खुबे दुख उठाओ, आउर पुरनिमन आउर परधान याजक आउर शास्तरी हुनके नीच समजुन भाती मारून दे ओत, आउर हुन तीसर दिने जीव उठो।”