14 फरीसी जोन लोभीई रवत, ये सपाय गोठमन सुनुन भाती हुनके मजाकमन ने उड़ाऊक मुरयाला।
14 अऊर फरीसी जे धन दोलत लोभी हता, यू सब बात हुन सुन ख ओ ख ठट्ठो म उड़ान लगो।
“हे कपटी शास्तरीमन आउर फरीसीमन, तुमचो उपरे हाय! तुमी मानेमन चो काजे सरग राज चो दुआर बंद कर सास, ना तो खुद हुन थाने ओलु आस आउर ना हुन थाने ओलतो बितामन के ओलुक देऊ आस।
तेबे बल्लो, “गुचा, लेकी नी मरली से, मान्तर सोयेसे।” ऐ थाने हुनमन हुनचो मजाक उड़ाला।
आउर हुन हुनमन ले बल्लो, “तिआर राहा, आउर सपाय परकार चो लोभ ले आपन खुद के बचाऊन संगाआ; कसनबल्लोने कोचीई जीवना हुनचो धन-माल चो खुबे होलोर ले नी होये।”
हुनमन रान्डीमन चो घर खाऊ आत, आउर दकातो काजे बड़ दाय ले पारथना करते रऊ आत, ऐमन खुबे डण्ड पावदे।”
लोग उबा-उबा दकते रवत, आउर सरदार बले मजाक करून-करून बलते रवत, “ऐ दुसरमन के बचालो, अगर ऐ माहापुरू चो मसीह आय, आउर हुनचो चुनलो बिता आय, तो आपन खुद के बचा ओ।”
हुनमन ऐ जानुन भाती कि हुन मरली से हुनचो मजाक उड़ाला।
कसनबल्लोने माने हिंगसाहा, लोभीई, ढ़ोंगाहा, घमण्डाहा, निन्दा करू, आया बुआ चो हुकुम टालतो बिता, कृतध्न, अपवितर,
कितलो झन मजाक ने उड़ाया जातोर; आउर कोड़ा खातोर मान्तर बान्दा जातोर, आउर कयद ने पड़तोर लागुन परका गेला।