23 कसनबल्लोने भात ले जीव, आउर फटीई ले देंह बडुन भाती आय।
23 काहेकि खाना से जान, अर कपड़ा से सरीर बढ़ ख हैं।
फेर हुन आपलो चेलामन ले बल्लो, “ऐईकाजे मय तुमचो ले बलेंसें, आपलो जीव चो चिन्ता नी करा कि आमी काय खाऊँ दे; ना आपलो देंह चो कि काय पिंदुदें।
कांवरामन चो उपरे धिआन दिआस; हुनमन ना तो बुनु आत, ना काटु आत; ना हुनमन चो भण्डार आउर ना बेड़ा होऊ आय; तेबले बले माहापुरू हुनमन के पालु आय। तुमचो कीमत चड़ीईमन ले खुबे जादा आय!
जिदलदाय हुनमन भात खाऊन संतुष्ट होला, तेबे गऊँ के समुन्द ने पकान भाती जाहाज उसास करूक मुरयाला।