67 हुनचो बुआ जकर्याह पवितर आत्मा ले भरपूर होऊन गेलो आउर अगम गोठ करूक मुरयालो।
67 ओखा दादा जकरयाह सुध्द आत्मा से भर गयो, अर भविस्यवानी करन लगीयो:
कसनबल्लोने हुन परबु चो पुरे माहान होये दे; आउर दाखरस आउर मंद केबीई नी पिये; आउर आपलो आया चो गरब ले ची पवितर आत्मा ले समपूरन होऊन जायेदे;
जसने ची इलीशिबा मरियम चो जुहार सुनली, असने ची पिला हुनचो पेट ने उदललो, आउर इलीशिबा पवितर आत्मा ले परिपुरन होली।
हुनमन सपाय पवितर आत्मा ले भरून गेला, आउर जसन परकार आत्मा हुनमन के बोलतोर सामरत दीली, हुनमन दुसर-दुसर भाषा बोलुक मुरयाला।
तेबे फेर केंव आमीमन ले हरकोनी आपलो-आपलो जनम भुईं चो भाषा सुनु से?
तेबे हनन्या उठून भाती हुन घर ने गेलो, आउर हुनचो उपरे आपलो हाथ संगाऊन भाती बल्लो, “हे भाई शाऊल, परबु, बल्लोने ईशु जोन हुन बाट ने, जाहां ले तुय ईलीस तुके दका दिलो, हुनी मोके पठालो से कि तुय फेर दकुक सक आउर पवितर आत्मा ले समपूरन हो।”
कसनबल्लोने कोनी बले अगम गोठ माने चो इच्छा ले केबीई नी होली, मान्तर भगत जन पवितर आत्मा चो दुवारा उभरुन जाऊन भाती माहापुरू चो बाटले बोलते रवत।