आउर हुन हुनमन के हुकुम दिलो आउर अशुद्ध आत्मा निकरून भाती बराहांमन चो भीतरे भिड़ला आउर गोअड़ी, जोन कोनी दुय हजार चो रये, डोंगरी ऊपर ले झंझाड़ी होऊन भाती झील ने जाऊन पड़ला आउर बुडून मरला।
“हे परबु, कोन तुचो ले नी डरे दे आउर तुचो नाव चो महिमा नी कर दे? कसनबल्लोने मात्र तुय ची पवितर आस। पुईतराय जातिमन ऐऊन भाती तुचो पुरे पाँय पड़दे, कसनबल्लोने तुचो नियाय चो काम परकट होऊन गेली से।”