10 तेबे हुनमन हुनचो ले पचारूक मुरयाला, “तुचो आँईक कसन खुलुन गेली?”
10 तब वी ओसे पुछन लग गया, “तोरी आँखी कसी खुल गई?”
आउर रात ने सोओं आउर दिन ने चेतो, आउर हुन बीज असन अकरो आउर बाड़ो कि हुन नी जानो।
नीकुदेमुस हुनके जबाप दिलो, “ऐ गोठमन कसन होऊक सके?”
ऐ गोठमन चो पाचे ईशु गलील चो झील बल्लोने तिबिरियास चो झील चो हुनपाट गेलो।
हुन जबाप दिलो, “ईशु नाव चो गोटक मनुक माटी चटकलो, आउर मोचो आँईक थाने लगाऊन भाती मोचो ले बल्लो, ‘शीलोह ने जाऊन भाती धोऊन देस,’ आउर मय गेले आउर धोहले आउर दकुक मुरयाले।”
फेर फरीसीमन बले हुनचो ले पचारला कि हुनचो आँईक कसन रीति ले खुलली। हुन हुनमन ले बल्लो, “हुन मोचो आँईक थाने माटी लगालो, फेर मय धोहले, आउर ऐबे दकें सें।”
मान्तर आमी ऐ नी जानु कि ऐबे कसन ने दके से, आउर ना ऐ जानु कि कोन ऐचो आँईक खोललो। हुन सियान आय, हुनचेई ले पचारा; हुन आपलो बारे ने खुद बोलुन देये दे।”
हुनमन हुनचो ले फेर बल्ला, “हुन तुचो संगे काय करलो? आउर कसन ने तुचो आँईक के उगाढ़लो?”
कितलो लोगमन बल्ला, “ऐ हुनी आय,” दुसरमन बल्ला, “नाई, मान्तर हुनचो असन आय।” हुन बल्लो, “मय हुनी आय।”
अदायं कोनी ऐ बोल दे, “मुरदा कोन रीति ले जीव उठु आत, आउर कसन देंह चो संगे ऐऊ आत?”