31 ऐई मंजी हुनचो चेलामन ईशु के ऐ गुहार करला, “हे रब्बी, काई खा।”
31 येको बीच ओ ख चेला हुन न यीसु से असी विनती करी, “गुरू!, कुछ खा ला।”
हाटमन ने जुहार, आउर मानेमन ने रब्बी बलाय होतोर हुनमन के भाऊ आय।
मान्तर तुमी रब्बी नी बलाय हुआ, कसनबल्लोने तुमचो गोटक ची गुरू आसे, आउर तुमी सपाय भाई आस।
तेबे हुनचो धरातो बिता यहूदा बल्लो, “हे रब्बी, काय हुन मय आय?” हुन हुनचो ले बल्लो, “तुय बललीस।”
आउर तुरते ईशु चो लगे ऐऊन भाती बल्लो, “हे रब्बी, जुहार!” आउर हुनके खुबे चुमलो।
पतरस के हुन गोठ सुरता ईली, आउर हुन हुनचो ले बल्लो, “हे रब्बी, दक! ऐ अंजीर चो रूक जोन के तुय सराप देऊ रईस, सुकली से।”
हुन ईलो, आउर तुरते हुनचो लगे जाऊन भाती बल्लो, “हे गुरू!” आउर हुनके खुबे चुमलो।
ऐ थाने पतरस ईशु ले बल्लो, “हे रब्बी, आमचो ऐथा रतोर ठीक आय: ऐईकाजे आमी तीन तम्बू बनाऊ; गोटक तुचो काजे, गोटक मूसा काजे, आउर गोटक एलिया काजे।”
ईशु पलटून भाती हुनमन के पाटे ऐ तो के दकलो आउर हुनमन ले बल्लो, “तुमी काचो डगर ने आसास?” हुनमन हुनचो ले बल्ला, “ऐ रब्बी (बल्लोने हे गुरू), तुय काहां रऊ आस?”
नतनएल हुनके जबाप दिलो, “हे रब्बी, तुय माहापुरू चो बेटा आस; तुय इस्राएल चो माहाराजा आस।”
चेलामन हुनके बल्ला, “हे रब्बी, ऐबे तो यहूदी तुचो उपरे पकना मारूक चाहते रवत, आउर काय तुय फेर बले हुताय जाय सीस?”
हुन राती दाय ईशु चो लगे ऐऊन भाती हुनचो ले बल्लो, “हे रब्बी, आमी जानु से कि तुय माहापुरू चो बाटले गुरू होऊन भाती ईली सीस, कसनबल्लोने कोनी ऐ चिनामन के जोन तुय दकाय सीस, अगर माहापुरू हुनचो संगे नी रवो तो नी दकाऊक सकतीस।”
आउर हुनमन यूहन्ना चो लगे ऐऊन भाती हुनचो ले बल्ला, “हे गुरू, जोन माने यरदन लंदी चो हुनपाट तुचो संगे रये, आउर जेचो तुय गोहई दिली सीस; दक, हुन डूबन देऊ आय, आउर सपाय हुनचो लगे ऐऊ आत।”
आउर हुनमन नंगर ले निकरून भाती हुनचो लगे ऐऊक मुरयाला।
मान्तर हुन हुनमन ले बल्लो, “मचो लगे खातो काजे असन भात आसे जेके तुमी नी जानास।”
झील चो हुनपाट जिदलदाय हुनमन हुनके मिलला तेबे बल्ला, “हे रब्बी, तुय ऐथा केबे ईलीस?”
हुनचो चेलामन हुनचो ले पचारला, “हे रब्बी, कोन पाप करू रये कि ऐ काना जनम लो, ऐ माने नाहले ऐचो आया-बुआमन?”