28 तेबे बायले लेकी आपलो हांडी के छांडुन भाती नंगर ने जाते गेली, आउर लोगमन के बोलुक मुरयाली,
28 तब वा बाई न अपनो मटका वही छोड़ दियो, अर सहर म जा ख इंसान हुन से बोली,
हुनमन भय आउर बड़े हरिक चो संगे कबर ले झटके बाहडून भाती हुनचो चेलामन के खबर देतो काजे पराला।
हुन हुनी समया ने उठून भाती यरूशलेम बाटे फिरून गेला, आउर हुन गिआरा झान आउर हुनमन चो संगवारीमन के रूंड़ा पावलो।
आउर कबर ले फिरून भाती हुनमन हुन गियारा झान के, आउर बाकी सपाय के, ऐ सपाय गोठमन बोलुन सांगला।
ईतलो ने हुनचो चेलामन ईला, आउर भक्याऊन गेला कि हुन बायले लेकी ले गोठया से; तेबले बले कोनी नी पचारला, “तुय काय चाहाय सीस?” नाहले “काय काजे हुनचो ले गोठयाय सीस?”
“ईआ, गोटक माने के दका, जोन सपाय काई जोन मय करले मोके सांगुन दिलो। काय ऐ तो मसीह नुआय?”
ईतलो ने गोटक सामरी बायले लेकी पानी भरूक ईली। ईशु हुनके बल्लो, “मोके पानी पिआव।”