28 ऐ सुनुन थोमा जबाप दिलो, “हे मोचो परबु, हे मोचो माहापुरू!”
28 यू सुन ख थोमा न जवाब दियो, “अरे मोरो प्रभु, अरे मोरो परमेस्वर!”
आउर हुनमन जोन ड़ोंगा थाने रवत, हुनके पाँय पडुन बल्ला, “सते, तुय माहापुरू चो बेटा आस।”
तेबे हुनमन हुनके पाँय पडुन बड़े हरिक ले यरूशलेम ने फिरून गेला;
मुर ने बचन रये, आउर बचन माहापुरू चो संगे रये, आउर बचन माहापुरू रये।
ईशु हुनके बल्लो, “मरियम!” हुन पाटे पलटून भाती हुनचो ले इब्रानी ने बल्लो, “रब्बूनी!” बल्लोने “हे गुरू।”
तेबे हुन थोमा ले बल्लो, “आपलो अंडकी ऐथा आनुन भाती मोचो हाथमन ने दक आउर आपलो हाथ आनुन भाती मोचो पंजरा ने डाल, आउर अबिश्वासी नाई मान्तर बिश्वासी हो।”
ईशु हुनचो ले बल्लो, “तुय मोके दकली सीस, काय ऐईकाजे बिश्वास करली सीस? धन्य हुनमन आत जोनमन बिन दके बिश्वास करला।”
मान्तर ऐ ऐईकाजे लिका गेली से कि तुमी बिश्वास करा कि ईशु ची माहापुरू चो बेटा मसीह आय, आउर बिश्वास करून हुनचो नाव ले जीवना पाआ।
कि सपाय लोग जसन बुआ चो मान करू आत असने ची बेटा चो बले मान करोत। जोन बेटा चो मान नी करे, हुन बुआ चो जोन हुनके पठालो से, मान नी करे।
ऐ थाने संका निआय कि भक्ति चो भेद गंभीर आय, बल्लोने, हुन जोन देंह ने परकट होलो, आत्मा ने धरमी ठेबलो, सरग दूतमन के दका दिलो, दुसर जातिमन ने हुनचो परचार होली, जगत ने हुनचो उपरे बिश्वास करा गेली, आउर महिमा ने उपरे उठाया गेलो।