1 फेर तीसर दिने गलील नंगर चो काना गाँव ने काचीई बिआ रये, आउर ईशु चो आया बले हुता रली।
1 फिर तीसरो रोज गलील को काना सहर म कोई कि सादी हती, अर यीसु कि माय भी वहाँ हती।
जिदलदाय हुन भीड़ ले गोठयाते रलो, तेबे हुनचो आया आउर भाई बाहरे उबा रवत आउर हुनचो ले गोठयाऊक चाहते रवत।
दुसर दिन ईशु के आपलो बाटे ऐतोर दकुन भाती बल्लो, “दका, ऐ माहापुरू चो मेमना आय जोन जगत चो पाप के उठाऊन नेऊ आय।
दुसर दिने फेर यूहन्ना आउर हुनचो चेलामन ले दुय झान उबा होऊन रला,
दुसर दिने ईशु गलील जाऊक चाह लो। हुन फिलिप्पुस ले भेट होलो आउर बल्लो, “मोचो पाटे होऊन जा।”
ईशु गलील चो काना गाँव ने आपलो ऐ पयला चिना दकाऊन भाती आपलो महिमा उजागर करलो आउर हुनचो चेलामन हुनचो उपरे बिश्वास करला।
शिमोन पतरस, आउर थोमा जोन दिदुमुस बलाया जाऊ आय, आउर गलील चो काना नंगर चो नतनएल, आउर जबदी चो बेटा, आउर हुनचो चेलामन थानले दुई आउर झान रून्डून रवत।
तेबे हुन फेर गलील नंगर चो काना गाँव ने ईलो, जोन थाने हुन पानी के अंगुर रस बनाऊ रये। हुता राजा चो गोटक काम करतो बिता रये जेचो बेटा कफरनहूम ने बेमार रये।
बिआ सपाय ने ईजीत चो गोठ समजा जाओ, आउर बिहा ओचना निसकलंक रओ, कसनबल्लोने माहापुरू बेबीचारीमन, आउर दुसर चो बायले नेतो बितामन चो नियाय करेदे।