1 “ऐ गोठमन मय तुमचो ले ऐईकाजे बल्ले कि तुमी ठोकर नी खाआ।
1 या बात हुन मी न तुम से एकोलाने कही, कि तुम ठोकर नी खान का।
आउर धन्य आत हुन, जोन मोचो लागुन ठोकर नी खाये।”
मान्तर आपलो ने चेर नी संगातोर लागुन हुन खिन्डिक ची दिन चो आय, आउर जिदलदाय बचन चो लागुन कलेश नाहले झंझट होऊ आय तेबे तुरते ठोकरना खाऊ आय।
ऐ परकार हुनमन हुनचो लागुन ठोकरना खादला, मान्तर ईशु हुनमन ले बल्लो, “अगम गिआनी चो आपलो देश आउर आपलो घर के छांडुन आउर काहांय बेईजिती नी होये।”
तेबे खुबे असन ठोकरना खादे, आउर गोटक दुसर के धरा दे, आउर गोटक दुसर ले बईर संगा दे।
मय ऐ गोठमन तुमचो ले ऐईकाजे बल्ले से, कि मोचो हरिक तुमचो थाने बनुन रओ, आउर तुमचो हरिक पुरा होऊन जाओ।
मान्तर ऐ गोठमन मय ऐईकाजे तुमचो ले बल्ले कि जिदलदाय ऐ मन चो समया ऐओ तेबे तुमके सुरता ऐऊन जाओ कि मय तुमचो ले पयले ची बोलुन देऊ रये।” “मय मुर ले तुमचो ले ऐ गोठमन ऐईकाजे नी बल्ले कसनबल्लोने मय तुमचो संगे रये।
अच्छा तो ऐ आय कि तुय ना मास खा आउर ने दाखरस पिव, ना आउर काई असन कर जेचो ले तुचो भाई ठोकरना खाओ।
ऐथा ले कि तुमी अच्छा ले अच्छा गोठमन के लाडरा जाना, आउर मसीह चो दिन तक सत बनुन राआ, आउर ठोकर नी खाआ;
आउर, “ठेच लगतोर पकना आउर ठोकरना खातोर चटान होऊन गेली से,” कसनबल्लोने हुनमन तो बचन के नी मानुन भाती ठोकरना खाऊ आत आउर ऐईकाजे हुनमन ठेबाया बले जाऊ रवत।