22 चेलामन संका ले, कि हुन कोचो बारे ने बलें सें, गोटक दुसर चो बाटे दकुक मुरयाला।
22 चेला हुन ओको कहनु से, कि उ कोन को बारे म बोला हैं, एक दुसरो की तरफ देखन लग गया।
जिदलदाय हुनमन खाते रवत तेबे हुन बल्लो, “मय तुमचो ले सते बलेंसें कि तुमनमन ले गोटक मोके धरायदे।”
ऐ थाने हुनमन खुबे मुरमुरा होला, आउर हरकोनी हुनचो ले पचारूक मुरयाला, “हे गुरू, काय हुन मय आय?”
जिदलदाय हुनमन बसुन भात खाते रवत, तेबे ईशु बल्लो, “मय तुमचो ले सते बलेंसे कि तुमीमन थानले गोटक, जोन मोचो संगे भात खाये से, मोके धरायदे।”
हुनमन मुरमुरा होऊन गेला आउर हुनमन गोटक-गोटक करून हुनचो ले बोलुक मुरयाला, “काय हुन मय आंय?”
मान्तर दका, मोचो धरातो बितामन चो हाथ मोचो संगे टेबुल थाने आसे।
तेबे हुनमन आपस ने पुच-पचार करूक मुरयाला कि आमचो थानले कोन आय, जोन ऐ काम करे दे।
“मय तुमी सपाय चो बारे ने नी बोलें; जोन के मय चुनले से, हुनमन के मय जाने; मान्तर ऐ ऐईकाजे आय कि पवितर शास्त्र चो बचन पुरा होओ, ‘जोन मोचो रोटी खाऊ आय, हुन मोचो थाने लात उठालो।’
ऐ गोठमन बोलुन भाती ईशु आत्मा ने बाय-बिकाल होलो आउर ऐ गोहई दिलो, “मय तुमके सत-सत बलें सें कि तुमनमन ले गोटक मोके धराये दे।”