37 हुन हुनमन चो पुरे ईतलो चिना दकालो, तेबले बले हुनमन हुनचो उपरे बिश्वास नी करला;
37 फिर भी यीसु न उनको सामे इत्ता चिन्ह दिखाया, तेभी उनना यीसु पर भरोसा नी करो;
तेबे हुन-हुन नंगरमन चो लोग के टेचराउन जबाप देऊक मुरयालो, जोन थाने हुन खुबे असन सामरत चो कामकरू रलो, कसनबल्लोने हुनमन आपलो मन नी फिराऊ रला।
हुन हुनचो ले बल्लो, ‘जिदलदाय हुनमन मूसा आउर अगम गिआनीमन चो नी सुनोत, तेबे अगर मरलो बितामन थानले कोनी जीव बले उठ दे तेबले बले हुनचो नी मान दे’।”
हुन आपलो घरे ईलो आउर हुनचो आपलो लोग हुनके गरहन नी करला।
मय जानते रले कि तुय हरमेशा मोचो सुनु आस, मान्तर जोन भीड़ लगे-लगे उबा आसे, हुनचो लागुन मय ऐ बल्ले, जेचो ले कि हुनमन बिश्वास करोत कि तुय मोके पठाली सीस।”
जिदलदाय ले उजर तुमचो संगे आसे, उजर थाने बिश्वास करा बल्ले तुमी उजर चो पिलामन बना।” ऐ गोठमन बोलुन भाती ईशु जाते गेलो आउर हुनमन ले लुकुन नी रलो।
बल्ले यशाया अगम गिआनी चो बचन पुरा होओ जोन हुन बल्लो: “हे परबु, आमचो खबर चो कोन बिश्वास करला से? आउर परबु चो बाहंबल काचो उपरे उजागर होली?”
अगर मय हुनमन थाने हुन काम नी करते जोन आउर कोनी नी करला, तेबे हुनमन पापी नी ठेबता; मान्तर अदायं तो हुनमन मोके आउर मोचो बुआ दुनो के दकला आउर दुनो ले बईर करला।
ईशु गलील चो काना गाँव ने आपलो ऐ पयला चिना दकाऊन भाती आपलो महिमा उजागर करलो आउर हुनचो चेलामन हुनचो उपरे बिश्वास करला।
आउर गोटक बड़े भीड़ हुनचो पाटे होला कसनबल्लोने जोन अकचकित काम हुन बेमारीमन उपरे दकाते रये हुनमन हुनमन दकते रवत।